نمی توانستم دیگر نمی توانستم /
صدای پایم از انکار راه بر می خاست / و یاسم از صبوری روحم وسیعتر شده بود / وآن بهار و آن وهم سبز رنگ / که بر دریچه گذر داشت با دلم می گفت :
نگاه کن.. تو هیچ گاه پیش نرفتی / تو فرو رفتی !
در آستانه ی سالمرگ جاودانه فروغ یادش را گرامی می دارم.
